به‌استقبال سی‌امین جشنواره تئاتر استانی بوشهر؛
تئاتری که در حال زیست می‌کند و چشم به آینده دارد
نیازی به توضیح نیست که برگزاری جشنواره‌های استانی به‌راحتی امکان‌پذیر نیست و کم‌وکاستی‌هایی نیز وجود دارد ولی هرکدام از استان‌ها عضوی از کالبد تئاتر کشور محسوب می‌شوند که باید دیده شوند و موردنقد قرار گیرند و اگر بتوانیم به تئاتر استان‌ها و برگزاری جشنواره‌های استانی نگاهی تازه مبذول داریم بی‌شک شاهد تئاتری مردمی و فراگیر خواهیم بود.
میترا خواجه‌ییان؛ وقتی از جشنواره به‌طورکلی صحبت به میان می‌آید ذهن ما به سمت یک گردهمایی پر جنب‌وجوش خوشایند سوق پیدا می‌کند و وقتی این واژه کنار واژه تئاتر و به‌ویژه تئاتر استانی می‌نشیند، ذهن ما متمرکزتر شده به دنبال چرایی، پیامدها و تأثیرگذاری آن از خود سوا لاتی می‌پرسید.
با توجه به تجربه‌ای که در سال‌های دور به‌عنوان شرکت‌کننده این جشنواره‌ها داشته‌ام و حال نیز شاهد تلاش روزافزون گروه‌های استانی هستم به این موضوع فکر می‌کنم که این جشنواره‌های استانی چقدر بر فرد، بر تئاتر استان و پیکره تئاتر کشور می‌تواند تأثیرگذار باشد؟
با جمع‌بندی تجربیات پشت سر گذاشته، پی بردم که تب‌وتاب جشنواره‌های استانی خون تازه‌ای بر پیکره تئاتر مناطق تزریق می‌کند. شاید عنوان شود که تئاتر کشور نیازی به برگزاری این‌گونه جشنواره‌ها و صرف هزینه برای سرپا نگه‌داشتن تئاتر مناطق ندارد، اما پرواضح است که تئاتر کشور یعنی تئاتر سراسر این سرزمین و برگزاری این‌گونه جشنواره‌ها همواره انگیزهایست مضاعف برای گام برداشتن و رفتن به مرحله‌ای بالاتر و دیگر این‌که گروه‌ها هدفمندتر و آگاهانه‌تر پیش روند. البته اجرای عموم این نمایش‌ها در شهر و استان خود نیز فرایندی خوشایند و مفید قلمداد می‌شود چراکه هم‌گروه اجرایی خود را محک زده و از لذت اجرا و موردنقد عموم قرار گرفتن لذت می‌برد و هم گام در مسیری طولانی‌تر گذاشته و امکان این را می‌یابد که در میدانی وسیع‌تر هنر خود را عرضه کند و در این راستا از هنرنمایی دیگران نیز بهره‌مند شود و احساس عضوی از خانواده گسترده تئاتر کشور را در دل خود حفظ کند و بداند که او نیز مسئول حفظ آبروی این خانواده هنری است و کم و کاستی‌های خود را یافته جهت رفع آن گام‌ها را یکی‌یکی بردارد.
نیازی به توضیح نیست که برگزاری جشنواره‌های استانی به‌راحتی امکان‌پذیر نیست و کم‌وکاستی‌هایی نیز وجود دارد ولی هرکدام از استان‌ها عضوی از کالبد تئاتر کشور محسوب می‌شوند که باید دیده شوند و موردنقد قرار گیرند و اگر بتوانیم به تئاتر استان‌ها و برگزاری جشنواره‌های استانی نگاهی تازه مبذول داریم بی‌شک شاهد تئاتری مردمی و فراگیر خواهیم بود، تئاتری که مربوط به‌تمامی مردم کشور با ویژگی‌های خاص بومی و اقلیمی و زبانی آن‌هاست؛ تئاتری که در حال می‌زید و چشم به آینده دارد درحالی‌که ریشه این فرهنگ غنی در پهنای کهن سرزمینمان گسترده است.