در حال بارگذاری ...
به استقبال سی امین جشنواره تئاتر استان بوشهر؛

لذت رقابت و انگیزه زندگی تئاتر

جشنواره استانی ضمن آن که حرفه ایی ترین جمع های هر استان را دور هم جمع می کند جدی ترین نمایش ها در خارج از پایتخت را به صحنه و رقابت می کشاند در این بین در دوره‌های متناوب به ظهور چهره ها و گروه‌هایی می انجامد که بعدها اصلی ترین نمایندگان تئاتر کشور می شوند.

حسین زارعی؛ سالهاست سیاست‌های متفاوتی در نگاه و برنامه‌ریزی کلان تئاتر کشور بازخورد و نتایج متفاوتی را رقم زده است. این سیاست‌ها و دقت در تعریف استراتژی وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که از کلان‌شهری به نام تهران یعنی مرکز امکانات و بودجه و... فاصله گرفته شود و به مراکز استان و سایر شهرهای کشور نگاهی بیاندازیم. به همان میزان که در کلان‌شهرها تئاتر در صورت وجود شرایطی امکان زیست بر پایه حمایت غیر دولتی و متکی به تماشاگر می‌تواند زنده باشد در خارج از پایتخت، تئاتر حمایت دولتی و ایجاد انگیزه دولتی را می طلبد صرف نظر از آن که اغلب نخبه های تئاتری سراسر کشور پس از سال ها تنها راه حرکت به جلو را سکونت در پایتخت دیده و جذب تئاتر مرکز می شوند. ولی عمدتا ظهور استعدادهای خارج از پایتخت چیزی نیست که از دیده ها مخفی باشد. با توجه به این که تئاترخارج از پایتخت توانایی استمرار بر پایه تماشاگر و اتکای به شیوه تئاتر خصوصی را ندارد لذا شیوه هایی که حمایت دولتی و تقویت گروه های تئاتری روزنه تنفس این تئاتر خواهد بود.

جشنواره بین المللی فجر یکی از بزرگترین انگیزه هایی است که ضمن ایجاد لذت رقابت موجب برنامه ریزی سالانه جهت تولید تئاتر در غیر پایتخت را تقویت می کند هر چند نگاه آماری بیشتر سهم این جشنواره را به پایتخت اختصاص می دهد اما وجود جشنواره های استانی به عنوان فیلتر رقابتی برای ورود به رقابت در جشنواره فجر یکی از بهترین سیاست‌های مستمری است که نسل های مختلف از هنرمندان و استعدادهای غیر پایتخت نشین را کشف و به تئاتر کشور معرفی کرده است. وجود جشنواره استانی هر چند تحت تاثیر عوامل منطقه ای از مدیریت تا بودجه و... گاها در مناطق مختلف کشور دستخوش ضعف و قوت می شود و در کنار آن نگاه تئاتر جشنواره ای گاهی بی راهه هایی را رقم می زند اما واقعیت امر این است که جشنواره تئاتر استانی در کنار رقابت گروه‌های یک استان بهترین انگیزه جمع شدن دور هم برای خلق تئاتر و برنامه ریزی برای گروهایی است که گاها تماشاگر چندانی ندارند تا با اتکای به آن بتوانند استمرار تولید تئاتر را داشته باشند.

جشنواره استانی ضمن آن که حرفه ایی ترین جمع های هر استان را دور هم جمع می کند جدی ترین نمایش ها در خارج از پایتخت را به صحنه و رقابت می کشاند در این بین در دوره‌های متناوب به ظهور چهره ها و گروه‌هایی می انجامد که بعدها اصلی ترین نمایندگان تئاتر کشور می شوند.

این به آن معنی نیست که سیاست و اجرای جشنواره های استانی بی نقص است؛ برعکس ضمن وجود نقدهایی بر چگونگی برگزاری جشنواره در دوره های مختلف مانند وضعیت پذیرش نمایش ها، وضعیت منتخبین جشنواره، وضعیت مدیریت و حمایت جشنواره از گروه‌ها یا گاها حذف نمایشنامه ها به عنوان مبنای اولیه شرکت در جشنواره ها و... اما استمرار برگزاری، وجود رقابت جمع شدن گروه‌ها در زمان و مکان خاص‌، ارتباط فکرهای مختلف و... وجود جشنواره استانی را یکی از قوی ترین مولفه های استمرار و رقابت در تئاتر استان‌های کشور کرده است و امید می رود با تجربه چندین ساله برگزاری این جشنواره سیاست‌های آینده بر پایه تجربه های قبلی شکل گرفته با تقویت گروه‌های تئاتری وضعیت تئاتر کشور را رو به جلو حرکت بدهد.




نظرات کاربران