تئاتر استانها را از پیچوخمهای اداری نجات دهیم
شش نکته برای توسعه تئاتر
تئاتر هنری مردمی است که برای ادارهاش بیشتر از آنکه به قالبهای خشک واداری نیاز باشد به توجه و نگاه سرمایهای نیاز است. متأسفانه نقدی که بر تئاتر امروز ما وارد است این است که تئاتر امروز ایران درگیر بروکراسی اداری شده است و هنرمندانمان برای رسیدن به مطلوب خود در تولید یک اثر نمایشی باید حجم زیادی از انگیزهها و نیروی مادی و معنوی خود را صرف گذر از همین تنگناهای اداری کنند.
محمد مظفری؛ این روزها دوباره به روال هرسال با نزدیک شدن به برگزاری بینالمللی فجر و راه افتادن جشنوارههای استانی تئاتر در شهرستانها به جنبوجوش افتاده و هنرمندان تئاتر در سراسر کشور سعی میکنند تا بتوانند محصول یکسالهشان را از خرمن تئاتر در ویترین تئاتر ایران که جشنواره فجر است، در کنار دیگر دوستانشان به نمایش بگذارند. به همین خاطر و در آستانه برگزاری جشنواره تئاتر استانی بوشهر نکاتی را در راستای کمک به توسعه تئاتر استانها ارائه میدهم.
نکته اول:
تئاتر هنری مردمی است که برای ادارهاش بیشتر از آنکه به قالبهای خشک واداری نیاز باشد به توجه و نگاه سرمایهای نیاز است. متأسفانه نقدی که بر تئاتر امروز ما وارد است این است که تئاتر امروز ایران درگیر بروکراسی اداری شده است و هنرمندانمان برای رسیدن به مطلوب خود در تولید یک اثر نمایشی باید حجم زیادی از انگیزهها و نیروی مادی و معنوی خود را صرف گذر از همین تنگناهای اداری کنند. تئاتر استانهای ما به شکل بسیار گستردهتری درگیر این موضوع است.
نکته دوم:
تئاتری که میخواهد بسترساز فرهنگی در جامعه باشد خودش نباید درگیر بروکراسی اداری شود. درگیر شدن تئاتر در سیستم اداری این هنر مردمی را از وظیفه ذاتش بازمیدارد. ارتباطش با مراکز مهم تصمیمساز و متفکر جامعه را قطع نموده و درنهایت مخاطب خود را از دست میدهد یا مخاطبینش محدود میشوند. چیزی که هماکنون در کشور شاهد آن هستیم و به خاطر به وجود آمدن همین شرایط شاهد ایجاد یک مخاطب خاص در تئاتر هستیم و مخاطب عام ارتباطشان با تئاتر تقریباً قطع است.
نکته سوم:
تئاتر یک رسانه است، رسانه آموزشی که ذاتاً وظیفه انتقال مفاهیم را از حوزههای مختلف تولید فکر به بستر جامعه دارد. متأسفانه ارتباط تئاتر ما با مراکز تولید فکر نیز اگر نگوییم قطع است، اما ارتباط مؤثری نیز نیست. همین عدم ارتباط مؤثر رسانه تئاتر با اتاقها و مراکز تولید فکر مثل دانشگاهها، مراکز پژوهشی و... به قطع شدن ارتباط تئاتر با مخاطب کمک میکند.
نکته چهارم:
سیستم جدید انتخاب مدیرعامل هرچند به مستقل بودن انجمنها کمک میکند. ولی وابستگی مالی انجمنها به دولت و ادارات کل عملاً دست مدیران انجمنهای نمایش را برای فرار از بروکراسی اداری ذکرشده در بندهای بالای این یادداشت، بسته است. یقیناً انجمنهای مستقل در حوزههای مالی، با بودجه مشخص و ردیف اعتباری خاص، بسیار تواناتر و مؤثرتر از انجمنهای فعلی عمل خواهند نمود.
نکته پنجم
تئاتر استانها فقط جشنواره استانی نیست و مدیران کل ادارات استانها باید این را بدانند و به آن عمل کنند. بسیار گروههای تئاتری در شهرها و روستاهای مختلف که فرصت حضور در جشنواره استانی را نیافتهاند ولی در اجرای عمومی آثار خود و یا حتی برای شرکت در جشنوارههای ملی و منطقهای دیگر نیاز به حمایت دارند.
نکته ششم
و آخر، کوتاه اینکه خروجی جشنوارههای استانی در جشنواره بینالمللی تئاتر فجر باید بسیار پررنگتر به چشم بیاید.