بهانه درگذشت ادوارد آلبی

احمد آرام؛  جهان ادبیات نمایشی، غول‌های خود را یکی پس از دیگری از دست می‌دهد‌. دهه‌ی شصت در تئاتر جهان‌، دهه‌ی حیرت‌انگیزی بود که از درون هیاهوی پنهانش چند نمایشنامه‌نویس مدرن‌، همچون سامویل بکت‌، آرتور آدامف‌، اوژن یونسکو، تورنتون وایلدر‌، هرولد پینتر و ادوارد آلبی بیرون زدند و به تئاتر جهانی منزلت بخشیدند‌. ادوارد آلبی دیشب در سن 83 سالگی در‌گذشت‌. همه‌ی ما او را نویسنده‌ای «آبزورد» می‌شناختیم که با نمایشنامه‌های «ماجرای باغ وحش» و «چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد»، تئاتر یکنواخت آمریکا را دچار تحول کرد‌. در دهه‌ی شصت منتقدین، آلبی را ممتاز‌ترین درام‌نویس آمریکایی معرفی کردند‌. او در نمایشنامه‌های کوتاهش به شخصیت‌هایی می‌پرداخت که نمادی از تنهایی بشر در گیرودار زندگی مدرن بودند‌. او کاراکترهایش را وارد دایره واژگان خاص می‌کرد تا از نوعی زبان که سرشار از نبوغ او بود‌، بهره ببرد و معنا‌باختگی دنیای مدرن را شرح دهد‌. نمایشنامه‌هایش نمونه‌ی بر‌جسته‌ای از زندگی آمریکایی بود‌. دور از ذهن نیست اگر بگوییم نمایشنامه‌نویسان مدرنی مانند دیوید ممت، سام اشپارد و....با شیوه‌ای که او به جهان نگاه می‌کرد‌، آثار خود را خلق کردند‌.

 آلبی با چهار نمایشنامه کوتاه و مدرن خود‌، برای اولین‌بار در «آف . برادوی» کار خود را شروع کرد‌. «آف . برادوی» در اواخر دهه‌ی 1940‌، برای تغییر نظام پیشین تئاتری‌، تبدیل به یک جنبش شد‌. بدین منظور در نقاط دور‌افتاده، مبادرت به اجرای نمایش می‌کردند تا با چنین تمهیداتی از هزینه‌های سرسام‌آور دوری کنند و این‌که مردم بسیاری که قادر به دیدن نمایش نبودند‌ را گرد تئاتر جمع کند‌. و آلبی در دهه‌ی شصت به این جنبش پیوست .