گزارش دومین روز جشنواره استانی تئاتر معلولین؛
سه نمایش و یک نگاه
کار با معلول ذهنی کاری بسیار دشوار است و حوصله و به قول معروف صبر ایوب میخواهد که شاید کار هر کسی نباشد ولی اگر به ابعاد تاثیرگذاری آن دقت بیشتری کنیم و نتیجه را هدفدارتر کنیم، میتواند نگاه جامعه را به طرف این قشر توانخواه تغییر دهد.
به گزارش تئاتر بوشهر، نمایش «دم بریده» به نویسندگی و کارگردانی آقای عبدالرضا محمدنژاد از گناوه در پلاتوی استاد صغیری به روی صحنه رفت نمایشی با داستانی برای گروه سنی کودک با بازیگران توانخواه مرکزذهنی در فضایی شاد، که ایده آن برای این گروه سنی هدف دار بود تشبیه ماهی دم بریده به نوعی به زندگی معلول وصل می شد اما این اجرا نشان داد این نمایش نیاز به تمرین بیشتری داشت .
نمایش دوم «میوه ممنوعه» به کارگردانی مهرداد محسنی از گناوه بود که در پلاتوی استاد امیری به روی صحنه رفت این نمایش هم با داستانی شاد و کمیک که واکنش تماشاگران را به همراه داشت، با طراحیهای رضایتبخش و استفاده از رنگ جلوهای رنگگرا پیدا کرده بود. نمایشی با بازیگران و عوامل زیاد که نیاز بود تا کارگردان، لااقل حریم فضا را با نور مشخص میکرد. نگاههای پراکنده تماشاگران به صحنه و حضور و ورودها، بیمحابا و غیرقابل پیشبینی شده بود .
اما نکته بسیار مهم در نمایش معلولین باید استفاده صحیحتری از توانخواهان شود استفاده ابزاری و فیزیکی گاهی اوقات شاید تاثیر منفی بر روح و روان معلول گذاشته شود . توانخواهان به دنبال بروز توانایی ها هستند و می آیند تا اثبات کنند «من هم می توانم» و ”معلولیت محدودیت نیست» کار با معلول ذهنی کاری بسیار دشوار است و حوصله و به قول معروف صبر ایوب میخواهد که شاید کار هر کسی نباشد ولی اگر به ابعاد تاثیرگذاری آن دقت بیشتری کنیم و نتیجه را هدفدارتر کنیم، میتواند نگاه جامعه را به طرف این قشر توانخواه تغییر دهد. دو موضوعی که همیشه باید از نگاه نویسندگان و کارگردانان تئاتر معلولین باید بر روی آن خط بطلان کشیده شود یکی ترحم و دیگری تمسخر است که این دو آفتی بزرگ برای این جشنواره خوب است.
نمایش سوم، «دریا راز نگه دار خوبی نیست» به کارگردانی بهادر رستگار از بندر دیلم بود که در پلاتوی استاد صغیری به روی صحنه رفت. نمایشی وهم آلود در فضایی ترس و تردید که به نوعی شبیه نمایشنامههای رضا گشتاسب بود مخصوصا وقتی به موسیقی نمایش و نور نمایش دقت میکنید خیلی زود شیوه کارگردانی به همان سبک و سیاق گشتاسبی در ذهنها مجسم میشود. شیوهای که مدتی است خیلی از کارگردانان استان به آن عادت کردهاند. اما استفاده صحیح در شخصیتپردازی و استفاده صحیح از توانایی معلول برگ برنده این کارگردان بود. شاید اگر کارگردان در طراحی صحنه خود برای این نوع نمایش دقت بیشتری میکرد و استفاده کاربردی از صحنه را در دستور کار خود قرار میداد با داستان نمایش بیشتر پیوند میخورد.
دبیر این جشنواره شاهرخ قاسمی و هیئت داوران متشکل از فرید میرشکار، مرتضی قائدپوری و شهرزاد شاکردرگاه است.
گزارش از خداداد رضایی