در حال بارگذاری ...
اردلان دهقانی:

عکاسی تئاتر عکاسی لحظه‌هاست‌

اردلان دهقانی هنرمند عکاس در استان بوشهر است. هرچند که او به تازگی هنر عکاسی در تئاتر را آغاز کرده است اما آثار او در این عرصه مورد توجه بسیاری از اهالی تئاتر قرار گرفته است. معتقد است رعایت حق کپی رایت، آموزش‌های مناسب، درآمد‌زایی و برنامه‌ریزی مناسب می‌تواند در ارتقا این حوزه نقش مهمی را ایفا کند.

سودابه زیارتی؛ تئاتر بوشهر با هدف آشنایی مخاطبان با عکاسان هنر تئاتر در استان بوشهر و پرداختن به نقاط قوت و ضعف این هنر ، سلسله گفتگوهایی را با عکاسان تئاتر بوشهر انجام داده است. آنچه در ادامه می‌خوانید، گفتگوی ما با اردلان دهقانی است:

عکاسی تئاتر را از کی آغاز کردید؟

عکاسی تئاتر را از دی‌ماه سال نود‌و‌هفت آغاز کردم.

 

فکر می‌کنید عکاسی تئاتر خبریست یا هنری؟

عکاسی تئاتر تلفیقی از عکاسی هنری و خبری با گرایش بیشتر به‌ هنر است. چون ما در عکاسی خبری اجازه دخل و تصرف در عکس را نداریم.

 

برای شما عکاسی تئاتر با سایر گونه‌های عکاسی چه تفاوتی دارد؟

عکاسی تئاتر عکاسی لحظه‌هاست‌، نزدیکترین ژانر به عکاسی مستند. با این تفاوت که در عکاسی مستند ما گاها عناصر را در عکس قرار می‌دهیم ولی در تئاتر این قابلیت خارج از دسترس است.

 

راز گره خوردن شما با تئاتر و عکاسی‌کردن از آن چیست؟ حس درونی شما را اغنا می‌کند‌؟ یا فارغ از مسائل تکنیکی دلایل دیگری دارد؟

روح من با تئاتر آرام می‌شود. ثبت این لحظات جاودانگی به آرامش درونی من است.

 

دوست دارید صحنه‌های تئاتر برای عکاسی بهتر و ثبت لحظات درخشان چگونه باشد؟

تئاتر در بوشهر متاسفانه علی‌رغم فعالیت‌های بسیار زیاد، حداقل امکانات مانند نور و تهویه‌ را هم دارا نیست، سقف کوتاه پلاتو‌ها هم به لحاظ نوری معضلی برای عکاسی تئاتر به حساب میآید‌.

 

عکاسی تئاتر را از منظر علمی، پژوهشی هم پیگیری می‌کنید؟ منظورم ارتقا تئوریک خودتان است از طریق آموزش.

شاید هیچ آموزشی از عکاسی تئاتر متاسفانه وجود ندارد و ما نکات تکنیکی را بیشتر از روی دیدن تصاویر موجود در سایت ایران تئاتر و تجزیه و تحلیل این عکس‌ها برداشت می‌کنیم.

 

بارزترین مشکلی که الان عکاسان تئاتر با آن دست به گریبانند چیست؟

ابتدا هزینه تجهیزات گران عکاسی، عدم سازماندهی مشخص عکاسان تئاتر در بوشهر، عدم وجود جایگاه مناسب برای عکاس در پلاتو‌ها. در تکمیل این سخن باید بگویم، ما الان درگیر معضلی هستیم بنام عکاسان سفارشی جشنواره، کسانی که جشنواره به جشنواره عکاسی می‌کنند و شانس دیگر عکاسان پرتلاش به‌راحتی به واسطه آشنایی با فلان مسئول از بین می‌رود.

 

برای بهتر شدن مسیر برای عکاسان تئاتر و به ویژه این‌که علاقمندان بیشتری به این گونه عکاسی راه پیدا کنند، چه پیشنهاداتی دارید؟

برپایی نمایشگاه‌های عکاسی تئاتر از عکاسان صاحب سبک، ارتقا آموزش و آموزش راه‌های‌ درآمدزایی از این رشته.

 

چه موقع برای عکاسی تئاتر راحت ترید؟ در جشنواره ها یا اجراهای عموم؟

جشنواره‌ها چون معمولا با نظم بهتری برگزار می‌شود و همه‌ی امکانات از قبیل نور، گریم و .. به بهترین شکل انجام می‌شود از نظر من عکس‌های خیلی بهتری دارد اما عکاسی در تئاترهایی که اجرای عموم دارند، مقدمه ای برای پیشرفت کار عکاسی تئاتر است.

 

خودتان از عکس‌های کدام نمایش‌ها بیشتر لذت بردید؟

سبک‌های رئالیسم، سو‌رئال و نمایش های فرمیک، لذت بیشتری به من می‌دهند.

 

رونق عکاسی تئاتر در مقایسه با دیگر نقاط دنیا را چطور ارزیابی می‌کنید؟

متاسفانه به دلیل عدم رعایت حق کپی رایت، عدم آموزش‌های مناسب، عدم درآمد‌زایی و مهم‌تر از همه عدم برنامه‌ریزی مناسب جز چند عکاس مشهور تئاتر در تهران در سایر نقاط به‌خصوص بوشهر از دنیا عقبیم اما خود عکاسان در حال تلاش برای ارتقا این هنر ارزشمند هستند.

 

و سخن پایانی

خوشحالم از این‌که کسانی هستند که هنوز از این هنر اصیل و مظلوم حمایت می‌کنند، بازنشر اخبار، تصاویر و پیگیری این اخبار به خودی خود، ارزشمند و مفید و باعث ترقی و پیشرفت این هنر دیرپا می‌شود. امیدوارم روزی برسد که اهالی واقعی هنر بر ارکان هنر، تکیه زده و با برنامه‌ریزی‌های مدوّن باعث اعتلای تئاتر شوند.




مطالب مرتبط

نظرات کاربران