دیدار با وزیر ارشاد

جهانشیر یاراحمدی؛ ما پنج نفر بودیم ؛ رها و آزاد و بدون تعارف، رک و صریح با ایشان گپ زدیم؛ آن قدر صریح که ایشان در ابتدای سخنانش گفت: چه خوب است که رودررو و حضوری پیرامون تئاتر استان‌ها گفتگو کنیم.

روشن بود که نوشتن نامه و طومار و سایر مکتوبات به وزیر دردی را دوا نخواهد کرد؛ به همین سبب می‌خواهم پیشنهاد بدهم به معاونت هنری و اداره کل هنرهای نمایشی، انجمن هنرهای نمایشی ایران ، اگر واقعاً تئاتر استان‌ها برایشان مهم است؟(این سؤال را نوشتم چون صادقانه پاسخش را دقیق نمی‌دانم. ولی حدسیاتم پاسخ مثبتی به سؤال نمی‌دهد!!!) چهار دیدار فصلی را با وزیر تعریف کنند تا فعالین تئاتر استان‌ها حضوراً با وزیر صحبت کنند؛ آن چه مهم است اینکه چنین دیدارهایی هیچ ضرری ندارد ؛ نکته مثبتی هم اگر داشته باشد چه بهتر؛ گام بلندیست برای تئاتر استان‌ها.

به وزیر گفتیم :

● به جشنواره سی و هشتم نگاه کنید، به جشنواره یکم هم نگاه کنید: تئاتر استان‌ها در آغاز و انجام تئاتر فجر درخشیده‌اند؛ همان طور که در سایر ادوار. به تئاتر استان‌ها ایمان بیاورید.

●تئاتر استان‌ها از نظر حمایت مالی به مرز فاجعه رسیده است؛ هیچ کمک و حمایتی برای تولید از طرف وزارت خانه نمی‌شود.

برای حمایت از تولید در سال ۹۷ مبلغ صفر و برای ۹۸ نیز همین مبلغ تکرار شده است.

گفتیم تفاهم نامه‌ها را مجدداً به کار بیندازید، بهتر است.

● در واگذاری‌ها تجدیدنظر کنید؛ آینده تئاتر استان‌ها با این واگذاری‌ها مطلوب نخواهد بود.

●ماده ۷۹ قانون محاسبات کشور را در حوزه تئاتر عملیاتی کنید.

●سایر تشکل های تئاتری به کار خود مشغول باشند، بودجه دولتی هم بگیرند ، ولی داعیه تئاتر استان‌ها را نمی‌توانند داشته باشند.

و......

جلسه خوبی بود؛ امیدوارم نتایجش برای تئاتر استان‌ها مفید باشد.