از جشنواره تئاتر استانی بوشهر چه صداهایی شنیده می‌شود

جشنواره تئاتر استانی تقریباً و تحقیقاً برآورد ظرفیت‌ها و توانایی‌های هر استان درزمینهٔ تئاتر است. هرچند سمت‌وسوی جشنواره گرایی و سمت‌وسوی تولید تنها و تنها برای جشنواره یک آسیب محسوب می‌گردد اما وجود جشنواره اتفاق خجسته‌ای است. جشنواره جایی است که گروه‌ها خود و توانایی‌های خویش را محک می‌زنند و باعث کشف و معرفی استعدادهای تازه می‌شود. چتری که هنرمندان تئاتر طی یک سال فعالیت زیر آن گرد هم می‌آیند. به اعتقاد من حضور در جشنواره باید فرع بر اجرای عموم باشد. چراکه هدف تنها جشنواره نیست و مردم در اولویت قرار دارند. وقتی مردم در تئاتر حضور نداشته باشند و با تئاتر قهر باشند جشنواره چه معنایی خواهد داشت؟ نکته دیگری که می‌توان در همین راستا افزود، محتوا و دغدغه‌ی کارگردانان آثار است. از جشنواره تئاتر استانی بوشهر چه صداهایی شنیده می‌شود؟ جایگاه معضلات و مشکلات و دغدغه‌های مردم استان در این جشنواره کجاست؟ نمودها چیست و چه تأثیراتی بر فرهنگ مردم استان می‌گذارد؟ چرا باید یک نوجوان به خاطر یک موبایل در کنار بزرگ‌ترین منبع درآمد ایران، دست به خودکشی بزند؟ به هر نحو هنرمندان نباید مسئولیت اجتماعی خود در قبال استان و مردم استان خود را فراموش کنند. امید که پس از بلای کرونا که بیشترین آسیب را در بین هنرها به تئاتر وارد کرد، اکنون دوباره تئاتر استان در قامت جشنواره فجر به پا خیزد و شاهد آثاری باکیفیت و قابل‌تأمل در حوزه تئاتر استان و کشور باشیم.