گزارش روز سوم، سیزدهمین دوره جشنواره استانی تئاتر معلولان؛
سه نمایش و ایستگاه آخر
سیزدهمین جشنواره استانی تئاتر معلولین استان بوشهر با اجرای سه نمایش «روایت یک اعتراف»، «شوک» و «سوغات زخم» به پایان رسید.
به گزارش تئاتر بوشهر، اولین نمایش در روز آخر سیزدهمین جشنواره تئاتر معلولین استان بوهشر، «روایت یک اعتراف» به نویسندگی سعید گلچمن و به کارگردانی یونس رازقیپور از شهرستان تنگستان بود که در پلاتوی استاد صغیری به روی صحنه رفت. نمایشی که به نوعی ریشه در نمایشهای مذهبی داشت و گاهی مخاطب خود را خنداند و برای لحظاتی هم چهرهها را در هم فرو برد. نمایشی که اگر آواز یا نوحههای گروه همخوان زیبا و یا کوکتر خوانده میشد، تاثیراتش بیشتر بود زیرا این نوع موسیقی برای مردم این خطه کاملا آشنا بود و نمیشد آن را دور زد و یا بد اجرا نمود. صدای گوشخراش سنج و دمام در فضای سربسته مخاطب را کلافه میکرد اما در کل، بازی تاثیرگذار بازیگران همه چیز را بهنفع کارگردان میچرخاند و معلوم بود در تفهیم شخصیت به بازیگران تلاش زیادی کرده بود.
نمایش خیابانی «شوک» به کارگردانی بهمن تقیپور از عسلویه تنها نمایش خیابانی جشنواره بود که در محوطه مجتمع در هوای تقریبا سرد و ابری به زیبایی اجرا گردید .
مینی نمایش «نقل طلایی» به نویسندگی و کارگردانی حسن ابوالحسنی از بوشهر بود که در پلاتوی استاد امیری به روی صحنه رفت. نمایشی که زمان استقرار تماشاگرانش بیش از زمان نمایش بود اما حضور خانم ثناگو در کنار توانخواهان در این نمایش قابل توجه بود؛ نمایشی با روایتی بسیار ساده که نیاز به کار خیلی بیشتر داشت.
آخرین نمایش جشنواره، «سوغات زخم» به نویسندگی و کارگردانی احسان احمدزاده از بوشهر بود که در پلاتوی استاد صغیری به روی صحنه رفت. نمایشی با دو نیمه متفاوت که بعضی از مخاطبان بهخوبی تماشاگر صحنه بودند و بخشی از مخاطب مجبور بودند نیمرخ کارکترها را تماشا نماید. نمایشهای جشنواره معلولین باید پذیرش دو موقعیت نمایشی باشد یا قصه نمایش باید بر محوریت موضوع معلول باشد که باید از خود سئوال نمود آیا جزام، بیماری خاص است یا معلولیت؟ و دوم اینکه باید بازیگرانش بر پایه بازیگر معلول بچرخد. طراحی خوب چهره و موسیقی مناسب همراه با بازیهای روان بر نمایش چیره گردید تا جشنواره سیزدهم با اجرای «سوغات زخم» به پایان برسد.
گزارش از: خداداد رضایی